In Nederland en Denemarken wint Nobian zout uit diepe ondergrondse zoutlagen. Deze zoutlagen zijn ontstaan doordat miljoenen jaren geleden de Zechsteinzee verdampte, waardoor het zout achterbleef. Deze laag is in Nederland op een beperkt aantal plekken
goed toegankelijk voor veilige, verantwoorde en duurzame zoutwinning. Hoe dit proces
van zoutwinning werkt, komt hieronder aan bod.
Zoutwinproces
Benodigde infrastructuur
Om zout te kunnen winnen uit de diepe ondergrond, moet Nobian zoutwinlocaties maken. Een zoutwinlocatie (wellpad) bestaat uit een zouthuisje met wat verharding. In het zouthuisje zit een afsluiter (wellhead) waaraan buizen zijn gekoppeld. Deze buizen gaan naar de caverne in de diepe ondergrond.
De zoutwinlocaties in een gebied zijn met leidingen aan een pompstation verbonden. Het pompstation transporteert het pekelwater, dat via een zoutwinlocatie uit de caverne komt, naar de zoutfabrieken in Delfzijl, Hengelo of Mariager in Denemarken.
Hoe winnen we zout?
Nobian wint zout door middel van oplosmijnbouw. Daarbij vormen zich in het zoutwingebied met pekel gevulde holle ruimten, zogenaamde cavernes.
Nobian wint het zout door vanuit de zoutfabriek zoet water naar de winningslocatie te pompen en onder druk in de ondergrondse zoutlaag te pompen. Hiertoe wordt een diep gat geboord waarin twee in elkaar geschoven buizen worden geplaatst. Via de binnenbuis pompen we zoet water in de ondergrondse zoutlaag. Daardoor lost ter plaatse het steenzout op. Het opgeloste zout, de pekel, wordt via de buitenbuis naar boven gedrukt. Dit oplosproces, het zogenoemde uitlogen, vergt tijd. Daarom duurt het productieproces ook gemiddeld 8 jaar. Het pekel transporteren we naar de dichtstbijzijnde zoutfabriek.
Tussen de cavernes zit een afstand van minimaal 100 meter (pilaardikte). Minimaal elke vijf jaar voeren we een sonarmeting uit om de exacte vorm en grootte van de caverne in 3D in beeld te brengen. Door de vorm en grootte van de caverne te controleren, kunnen we op een veilige manier zout blijven winnen.